• Jego mięsiste dno kwiatowe nasycone mlecznym sokiem jadano czasem jako jarzynę. Po ugotowaniu ma przypominać w smaku karczochy i nosi nazwę "myśliwskiego chleba".
• dziewięćsił uważany jest za swoisty higrometr - w pogodny, słoneczny dzień koszyczek otoczony promieniście listkami okrywy (często błędnie uważanych za płatki "kwiatu") otwiera się, ale gdy tylko się zachmurzy i zacznie grozić deszcz lub zacznie zbliżać się wieczór, natychmiast promienie koszyczka stulają się kopulasto i osłaniają kwiatki.
• korzenie były czasem stosowane jako pasza dla zwierząt

Ciekawostką jest, że tak dzisiaj rozpowszechniony w zdobnictwie motyw rozety liściowej dziewięćsiłu był w dawniejszych czasach rzadko spotykany. W rzeźbach występowały czasem jako ornament  tylko bardzo przestylizowane promieniste koszyczki. Naturalistyczne dziewięćsiły to zupełnie moda tylko na  użytek turystów

^{Podobny gatunek, Dziewięćsił popłocholistny Carlina...(nie występujący jednak w Tatrach) uznany jest za godło botaników polskich. Jego podobizna zdobi pieczęć Polskiego Towarzystwa Botanicznego i okładki naukowego czasopisma "Acta Societatis Botanicorum Poloniae".}

W lecznictwie stosowany jest korzeń zebrany jesienią i po oczyszczeniu wysuszony w warunkach naturalnych (tzn. cieniu i przewiewie). Surowiec zawiera: olejek (1-2%) a w nim związek poliacetylenowy (tlenek carlina) o silnym działaniu bakteriobójczym, ponadto garbniki i inulinę. Wyciąg z korzenia hamuje wzrost bakterii gram-dodatnich np. duru i paraduru oraz gronkowca złocistego. Stosowany jest w zaburzeniach trawienia, chorobach pęcherzyka żółciowego, w biegunkach (zwłaszcza bakteryjnych). Korzeń jest składnikiem Ziół Szwedzkich.

strona główna